ناترازی برق پدیده‌ای نیست که به‌طور ناگهانی ایجاد شده باشد؛ بلکه بخشی از آن قابل پیش‌بینی بوده است. با این حال، رشد شدید مصرف برق به‌ویژه در پی افزایش دمای هوا و استمرار آن نسبت به سال‌های قبل، به‌طور غیرمنتظره‌ای مشکلاتی را برای تامین برق پایدار به‌وجود آورده است.
برای حل این مشکل، به سرمایه‌گذاری قابل توجهی در زمینه تأسیسات تولید، انتقال و توزیع برق نیاز است. در این راستا، نیروگاه‌های تجدیدپذیر به‌عنوان یکی از راه‌حل‌های مورد توافق همگانی مطرح شده‌اند، چرا که در تمامی اسناد راهبردی و سیاست‌های اصلی، تنوع منابع تولید انرژی و توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر تأکید شده است.
طبق اصل ۴۴ قانون اساسی، احداث و سرمایه‌گذاری نیروگاه‌ها باید به‌طور عمده به بخش خصوصی واگذار شود. با این حال، به گفته مجری طرح‌های بهینه‌سازی، برای تشویق بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های تجدیدپذیر، باید روش‌های متنوعی را در پیش گرفت. نیروگاه‌های تجدیدپذیر به دلیل سادگی تجهیزات و سرعت نصب، نسبت به نیروگاه‌های حرارتی مزیت‌هایی دارند.
اما مشکل اصلی این است که بخش خصوصی یا نتوانسته و یا قادر به تأمین مالی و جذب سرمایه برای احداث نیروگاه‌های تجدیدپذیر نبوده است. به گفته مسعود خانی، یکی از روش‌های موثر برای جذب سرمایه و ترغیب سرمایه‌گذاران، مدیریت خاموشی‌ها است.
مجری طرح‌های بهینه‌سازی تاکید دارد که حتی با بسیج همه بخش‌ها، ناترازی برق تا چندین سال آینده همچنان وجود خواهد داشت، هرچند ممکن است بتوان آن را کاهش داد. به همین دلیل، محدودیت‌هایی برای کسانی که مایل به پرداخت هزینه برای جلوگیری از خاموشی‌ها هستند، ایجاد می‌شود. این پرداخت‌ها باید به مکانیزمی منتقل شود که برای احداث نیروگاه تجدیدپذیر طراحی شده است.
وی اضافه کرد که فرآیند فعلی تا حدودی با تابلوی سبز بورس شکل گرفته است، اما باید به‌شکل متنوع‌تری توسعه یابد. همچنین، طبق قانون ابلاغی، صنایع موظف شده‌اند بخشی از نیازهای خود را از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین کنند.
این مکانیزم‌ها باید به‌گونه‌ای متنوع شوند که کسب و کار نیروگاه‌های تجدیدپذیر سودآور شود و نیازی به تشویق برای احداث آن‌ها نباشد. صاحبان سرمایه باید این بخش را به‌عنوان یک صنعت و کسب و کار سودآور شناسایی کرده و در آن سرمایه‌گذاری کنند.
